وقتی به فضای امنی میرسم از اهداف قبلیم دست میکشم
امسال از فضایی دور شدم که سالها براش زحمت کشیدم
خیلی دور شدم
از کاری که سالها انجامش دادم و میونستم توش کاری از پیش ببرم ولی دور شدم به بهانه حاشیه امنی که در محیط کار جدید بدست اورده بودم .
این یه خودزنی بود . پروژه هام باید تمو م میشد که نشد و خیلی از مباحث رو رها کردم
باید امصال رو مرور کنم باید پیدا کنم چرا از اهداف دور میشم با اول ساحل امنی که پیدا میکنم
میدونم که خیلی کارا باید انجام بدم
خیلی راه ها باید برم
بیزنس خودمو باید استارت بزنم
اما چرا انجامشون نمیدم نمیدونم
این معما حل بشه فکنم دیگه بقیه مشکلات به واسطه این حل میشن
به هر چیزی میشه عادت کرد
به سختی ، به مشکلات به بدبختی ، به تنبلی ، بیکاری و...
دارم عادت میکنم به اینکه بدون کار پول در بیارم و این عادی نیست و دائمی هم نیست یه جای کار میلنگه نمیشه همیشه اینطور بود
هر وقت اینجوری میشه احساس خطر میکنم این جو امنیت نیست مشکلی داره و اون هم اینه که باعث میشه از تخصصم دور بشم و عادت کنم به کار نکردن
خسته کنندس که همیشه به نگرانی ها فکر کنم
شاید بهتره روی توانایی ها تمرکز داشته باشم قطعا اتفاق بعدی اتفاق بهتریه تو تمام این سالها هیچوقت آینده بدتر از گذشته نشده برام همیشهبهتر بوده پس هستم تا زمانی که اینجا برقرار باشه و بعد از اون هم قطعا کار بهتر با درامد بهتری رو پیگیری میکنم
خسته کنندس فکر به اتفاق های بد اذیتم میکنه و من ادمی نیستم اینجوری بمونم
دیگه نگرانی ها کمتر شده استرس سال های قبل وجود نداره
علتش یا اعتماد به زندگیه یا یهبی خیالی که دیگه ول کردی مهم نیست
به نظر خودم اعتناد به زندگیه ، دیگه فهمیدی زندگی ولت نکرده اگر باز مجبور شدی تغییر کنی نمی میری زنده ای تغییر میکنی بیشتر یاد میگیری
اروم تر زندگی میکنم حد اقل تلاشمو میکنم اروم تر باشم
مهم ترین چیزی که نیاز دارم بازگشت به نظمه تا بتونم تو این به هم ریختگی دنیا راهمو درست برم
مسیرو اشتباه نگیرم وقتی ذهنت در گیر هزاران اتفاق باشه و منظم نباشی قطعا اشتباه میری
گاهی صبر کن اروم باش بیشتر فکر کن و بیشتر نظم رو رعایت کن تحت هیچ شرایطی عجله نکن
اینجوری شاید زندگی بفهمه نمیتونه اذیتت کنه
حس عجیبی دارن این شنبه ها
واقعا انگار شروع دوبارن
انگار انرژی دارن واقعا دوست داری بری جلو کار کنی و همه برنامه هایی که قبلا میگفتی از شنبه شروع میکنمو شروع کنی
و البته دقیقا اینجاس که ادما از هم جدا میشن و دسته بندی
ادمایی که قبلا شروع کردن و ادم هایی که شنبه براشون بهانس
امروز شنبس و من میدونمو ادامه راه...
ذهنم شلوغه مثل همیشه
هزرا تا فکر هزار تا داستان عجیب شده ادمای عجیبی میبینم و هر کدوم مقداری از ذهنمو میگیرن
شاید باید یکم بی اعتنا تر بشم
شاید باید کمتر ببینم
دور بودن از خونه برام ارامش داره ولی وقتی خونه خودم نیست برام بلاتکلیفی میاره
امیدوارم امثال برم جایی که ارامش نسبی برام داشته باشه
و کسی که منتظرش هستم برسه دیر کرده انگار
هر وقت کاریو شروع میکنی یه مقاومتی وجود داره یا به قول بزرگی " هر تغییری در ابتدا به مبارزه طلبیده میشود "
عین واقعیته
وقتی رژیم میگیری همون روز دعوت میشی به مهمونی یا بهترین رستوران ، وقتی پول میخوای جمع کنی یه وسیلت خراب میشه و....
باید ادامه داد هر جوری شده باید ادامه داد خودت هم میدونی راه دیگه ای نیست باید رفت جلو به تاخیر انداختنش فقط خودتو اذیت میکنه و یک مسیر رو باید بارها بری
تایید دیگرا ن بشدت روی من تاثیر میزاره و اصلا اینو دوست ندارم
حسشو دوست دارم اما این تاثیر پذیریو نه
با اینکهنشون نمیدم اما وجود داره
باید کنترلش کنم
گاهی میگم شاید من برنامه نویس نیستم ولی یه چیزی ته دلم میگه اینجورینیست
من کارهای زیادی کردم و نباید دست کم بگیرمشون
تخصصم رو بیشتر میکنم و تمام تلاشمو میدونم تحلل گر و برنامه نویس بشدت خوب تری نسبت به قبل خواهم شد
امروز کلی فکر میکردم چرا ذهنم باید انقدر شلوغ باشه چرا باید انقدر درگیراین موارد باشم گاهی خیلی خستم میکنه
باز به خاطر عقب انداختن کارها رسیدم به چندین ماه پیش و جایی که قبلا بودم و باید انجامش میدادم و ندادم
درست نیست اینبار اخرین باره که برمیگردم به عقب
این سفر باید ادامه دار باشه