دوباره طی یک سری اتفاق های عجیب و غریب رسیدم به جایی که دوست داشتم. به جایی که برام خوشایند بوده همیشه .
ولی اینبار دارم سعی میکنم کمی یادبگیرم و این مسیر رو متفاوت تر از دفعه های قبل طی کنم . اینبار شاید تحمل کردن و صبر کردن بیشتری نیاز داشته باشم .
چالش هایی که پیش رو دارم کمی متفاوت تر از چیزیه که من فکر میکردم و تا الان باهاش روبرو بودم .
احتملا خیلی در این مسیر موفق میشم و میدونم اتفاق هایی که میخوام بزودی میوفته
داشتم با عصبانیت میگفتم من خوب شروع نکردم سالو
باید اموزش بیشتر کتاب بخونم
ورزش کنم
رژیم غذایی درست داشته ......
پرید تو حرفم گفت تو این خونه ممنوعه کسی خودشو محکوم کنه
دیگه حق نداری خودتو محکوم کنی ، قهرمان های المپیک هم روز بد داشتن
فکرم درگیر شد دیدم راست میگه من زیاد خودمو محکوم میکنم زیاد درگیرم با اینکه خودمو محکوم کنم برای کارها و شیوه های زندگی
خلاصه که محکوم کردن خودتو تموم کن و انرژیتو نگهدار برای ادامه .....
تقریبا هر روز یه چیزی در زمینه کاریم سعی میکنم بخونم و یادبگیرم
هرچی بیشتر آموزش میبینم بیشتر اعتماد به نفس پیدا میکنم و میتونم کارهای خفن تریانجام بدم .
این برام جذابه . حوزه های جدید رو تست کنم و از همشون چیزی رو بدونم و بتونم فعالیتی داشته باشم
فکر میکنم اینجوری درست تره
...
امسال فکر میکنم بهانه ای برای نشدن و موفق نبودن نیست
اگر اتفاقی که میخوام نیوفته دلیلش فقط کوتاهی خودمه
فکر میکنم درجایگاهی هستم که بدونم باید چیکار کنم و چه راهی رو برم
شک ندارم که وضعیت باید درست تر بشه و میشه
دیشب داشتم با دوستی در مورد اینکه راه میانبری هست یا نه صحبت میکردم ، معتقدم راه میانبری وحود نداره اگر بپذیریم این موضوع رو راحت تر کنار میایم با مسائل.
میشه راحت تر با سختی ها مواجه شد ، اون زمانی که قراره صرف این کنیم که راه کوتاه تری پیدا کنیم اگر بزاریم روی توسعه فردی خودمون بامشکلات راحت تر مواجه میشیم و قطعا نتیجه خوبی میگیرم .
الان و در این نقطه ای که ایستادم میتونم بگم زندگی سرتاسر چالش های متفاوته
هرکدومو رد کنی میرسی به بعدی و مجموعه این ها میشه زندگی
تموم نمیشن سالها منتظر بودیم و جنگیدیم که چالش ها تموم بشن و به ارامش برسیم ولی فکر نمیکنم تمومی داشته باشن
زندگی همین چالش هاست و الان امیدوار تر از قبل میدونم میشه کارایی کرد که شاید قبل از حل شدن چالش ها از زندگی لذت برد
البته که معنی لذت هم برام متفاوت شده
یک سال از تغیر کارم گذشته و حالا جایگاه خوبی دارم
اعتماد مجموعه جلب شده و تونستم بعد از ۸ ماه مدیر تیمی بشم که توش استخدام شده بودم
تغییر خوبه تغییر خیلی خوبه
و از اینجا به بعد باید پله های بالاتر رو نگاه کرد
اینبار میدونستم این تغییر هم نتیجه خوبی میده
همینطور هم شد . اتفاق های خوب رسیدن به یکی از چند شرکت بزرگ ایران و حالا بعد از ۳ ماه کار و کمی جا افتادن تو محیط کار میتونم خودمو یه بررسی کنم.
جا برای پیشرفت هست فقط من به این مدل شرکت ها عادت نداشتم
باید کمی اخلاقم رو تغییر بدم تا بتونم تو این سیستم رو به جلو حرکت کنم
حسم میگه اینم یه موفقیت دیگس
مدتی از تغییر کارم میگذره
نقطه ای که بهش رسیدم همون نقطه تکراری و قبلیه
انگار واقعا درست میگفت که تماماتفاق های زندگیت به خودت بستگی داره
الان تو یکی از بزرگترین شرکت های کشور کار میکنم
جایگاه خوبی دارم
ولی نارضایتی هنوزم هست
و این کاملا درونیه کاملا
اینجاست که ز اطرافت نا امید میشیو روی خودت تمرکز میکنی
وقتی شروع به کار میکنی فکر میکنی این کار تموم میشه فکر میکنی یه روزی بهترین میشی
ولی کم کم میفهمی برنامه نویس همه چیزش با اطرافیان فرق داره
جور دیگه ای فکر میکنه
مسائل رو جور دیگه ای میبینه
یه برنامه نویس میدونه تااخر عمر باید بخونه و یاد بگیره
هیچی تموم نمیشه
همیشه باید یاد بگیره و هر روز اپدیت
میای و میبینی هزاران رقیب داری
همه جور کاری باید انجام بدی
با فکر ارور ها میخوابی و با استرس پایان تایم پروژّ از خواب میپری
زندگی عجیبیه
ولی وقتی یه اثری از خودت تو وب باقی میزاری و میدونی کلی ادم میان میبیننش انگار جاودانه شدی
انگار فرق خودتو با بقیه کم کم حس میکنی . کم کم میفهمی تو کار خاصی انجام میدی که همه میبینن ولی نمیفهمنش
برنامه نویسی هیجانی داره که حدو اندازه نداره ولی نیاد روزی که بری تو ارور ها گیر ککنی اون موقع حالت از خودتو شغلت بهم میخوره
هزار بار خودتو فحش میدی
و.....