هستم که هستم

برنامه نویسی

سه شنبه, ۹ شهریور ۱۴۰۰، ۰۲:۱۰ ب.ظ

وقتی شروع به کار میکنی فکر میکنی این کار تموم میشه فکر میکنی یه روزی بهترین میشی

ولی کم کم میفهمی برنامه نویس همه چیزش با اطرافیان فرق داره 

جور دیگه ای فکر میکنه 

مسائل رو جور دیگه ای میبینه 

یه برنامه نویس میدونه تااخر عمر باید بخونه و یاد بگیره 

هیچی تموم نمیشه 

همیشه باید یاد بگیره و هر روز اپدیت 

میای و میبینی هزاران رقیب داری

همه جور کاری باید انجام بدی

با فکر ارور ها میخوابی و با استرس پایان تایم پروژّ از خواب میپری

زندگی عجیبیه 

ولی وقتی یه اثری از خودت تو وب باقی میزاری و میدونی کلی ادم میان میبیننش انگار جاودانه شدی

انگار فرق خودتو با بقیه کم کم حس میکنی . کم کم میفهمی تو کار خاصی انجام میدی که همه میبینن ولی نمیفهمنش 

برنامه نویسی هیجانی داره که حدو اندازه نداره ولی نیاد روزی که بری تو ارور ها گیر ککنی اون موقع حالت از خودتو شغلت بهم میخوره 

هزار بار خودتو فحش میدی

و.....

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۰/۰۶/۰۹
ruby

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی